Etappe 4 Estella-Navarette (84 km)

 

Via een alternatieve route bereiken we Logrono. Maar dan is er opeens geen alternatief voor de snelweg!.

SAN99S2_03.jpg
het wilde westen
Na de rustdag gaan we toch maar weer op pad. Rienke en Eric hebben samen een alternatieve route uitgezocht. We fietsten eerst naar Allo. De avond voor vertrek hebben Berend en ik gecheckt of de doodlopende weg vanaf de camping wel begaanbaar is voor fietsers en zo kunnen we een heel stuk afsteken naar onze alternatieve route.
SAN99S2_05.jpg
canyon
We gaan een klein stukje over de nieuwe rondweg rond Estella en voor we het weten zijn we in Allo. Met wat klimmen en dalen komen we op een prachtige, surrealistische weg. Prachtige rotsformaties, veel akkerbouw en een bovenal rustige weg voeren ons naar het dorpje Sesma. Daar houden we een uitgebreide siësta, met Spaanse lunch-ingrediënten, zoals inktvis in eigen inkt.
SAN99S2_08.jpg
lekke band
De weg van Sesma naar Logrono is echter weer mis. We fietsen stukken over een landbouwpad om het verkeer te ontwijken. Berend krijgt steeds zwaardere benen, het duurt even voordat we door hebben dat zijn band langzaam leegloopt. Tijdens banden plakken merk ik op dat we nu alleen nog met Gods hulp dit jaar Santiago halen. Laurens: "Ja God geeft ons epo."
SAN99S2_09.jpg
lukt het?
Logrono komen we op een rustige manier binnen. We hangen even rond op het Santiagoplein en drinken dan iets op het plein voor de kathedraal. Twee ooievaars houden toezicht.
We besluiten nog even door te fietsen naar Navarette, daar is een camping. We fietsen vlot de stad uit volgens de routbeschrijving uit ons boekje.
SAN99S2_12.jpg
morendoder
Opeens staan we stomverbaasd voor het bord "autoviage". De straat gaat zo over in een snelweg en na nog eens uitgebreid de kaart te hebben bestudeerd, concluderen we dat er echt geen alternatieve route is naar Navarette. Eric gaat onder luid protest mee op de vluchtstrook en ik kijk steeds om of de Guardia Civil ons nog niet komt oppakken.
Vijf kilometer rijden we langs de snelweg voordat we weer verder kunnen via onze eigen "rustige" N-120.
Het noodveldje van de overvolle camping biedt ter troost wel een picknickbank, dus ik ben tevreden.

 

© Schrijver en Schrijver