Etappe 3 Astorga-Villamatin (87 km)

	Vandaag wacht Cruz del Ferro, een flinke beklimming van zo'n 800 naar 1500 meter. Omdat Eric gisteren weer veel last had van de warmte, vertrekken we in alle vroegte.
	Voor het heetst van de dag willen we de beklimming achter ons hebben en Cruz del Ferro is nog zo'n 45 kilometer te gaan. Om 8.15 zitten we op de fiets en snellen terug naar Astorga. Bij onze eerste stop in een dorpje na Astorga, zijn we nog zo vroeg, dat er geen café open is. Gelukkig heeft Rienke van een rijdende bakker twee broden kado gekregen en hebben we wel wat te eten.
water	Na het broodje, een slokje en het voor ons zo klassieke smeren tegen de zon, gaan we klimmen. Het is niet zo steil, maar toch valt het verzet me van de tandem tegen. Had ik toch een andere tandwielenset moeten monteren? Bij nader onderzoek blijk ik nog 3 kransjes reserve te hebben, maar de derailleur moet gesteld. Dat doe ik bij de stop in Rabbanal waar we in een keurige herberg op adem komen.
Foncebadon	Zonder hongerklappen of dips komen we boven. We werpen onze stenen, maken de klassieke foto's bij het Cruz del Ferro en kleden ons om voor de afdaling. De remmen van de tandem vallen wat tegen, dus ik durf niet zo hard voor de afdaling. Het eerste dorpje na de top is El Acebo, een bergdorpje vol met pelgrims (We zien zelfs een kind op een dromedaris).
	In de overvolle herberg wachten we rustig op ons menu. Wij hoeven tenslotte alleen nog maar af te dalen vandaag. In Ponferrada gaan we dwars door de stad. Als we het centrum uitrijden trekt de lucht dicht. We bereiden ons voor op een bui. Voor het eerst dit jaar toeren we ook een stukje langs de voor ons zo beruchte N-120.
	We vinden een goede camping in het dorpje Villamatin, 8 km ten oosten van Villafranca del Bierzo. De Bierzo blijkt een rijke, vruchtbare streek met veel fruit. We blijven hier voor het weekend, voordat we verder naar het westen rijden. Daar zal het weer zeker niet beter zijn en het is hier aangenaam verpozen.
Cruz del Ferro		uitzicht	El Acebo
menu del dia	Op zaterdag willen Rienke en ik alvast Villafranca verkennen. De jongens blijven hangen op de camping. We oriënteren ons aan de spoorlijn, dan moeten we er vanzelf komen. Na 12 km is het plaatsje nog steeds niet in zicht. Na lang studeren op de gebrekkige kaart, zien we dat de spoorlijn zich splits en dat we de verkeerde tak volgen. Ter troost maakt Eric voor ons op de camping een heerlijke paella.
tempelierskasteel Ponferrada	Op zondag gaan we met zijn allen in de herkansing. Villafranca is het waard om rustig zonder bepakking door te zwerven. We halen eens stempeltje voor onze credencial. Eric probeert tevergeefs de "poort van de vergeving" open te smeken. Deze deur ging vroeger open voor zieke pelgrims, die hier hun aflaat al konden krijgen als ze Santiago niet meer konden halen.
lijkt wel vakantie	Nu ons doel dichter bijkomt, duiken we eens in de boeken om de betekenis van een aflaat nader te onderzoeken. Hele discussies volgen. Berend stelt voor vlak voor Santiago te stoppen als protest tegen de onzin van de aflaat.
Villafranca	Na een heerlijk rondje fietsen hebben we op de terugweg een lange rechte afdaling. Laurens en ik halen op de tandem 64,2 km/uur, een nieuw record. Morgen gaan we de Cebreiro beklimmen.
puerta del perdon

© Schrijver en Schrijver